Een klein meisje met twee vlechten zit in een bootje op zee. Het is nacht. Ze heeft een reddingsvest aan, een klein lampje op de boot. Met al haar kracht duwt ze de roeispanen van zich af en naar zich toe.

Ze heeft geen mond. En toch zingt ze:

‘Daddy, are you out there?

Daddy, won’t you come and play?

Daddy, do you not care?

Is there nothing that you want to say?

You’re so far away.’

Het is te zien in de clip die hoort bij een nieuw nummer van de band Coldplay. De clip ondersteunt beeldend, met veel symboliek, de indringende roep van het meisje naar haar vader.   

‘Look dad we got the same hair
And Daddy it’s my birthday
But all I want to say

Is you’re so far away
Oh, you’re so far away

That’s OK
That’s OK
That’s OK

You’re so far away
Won’t you come and won’t you stay?
Please stay
Please stay

Won’t you come and won’t you stay?
One day
Just one day’

Niet altijd is de vader uit wie je geboren bent, de vader die je wenst en die er als vader is. Dat brengt dit nummer tot uitdrukking. En toch heeft ieder kind een beeld bij de vader die die wenst. Ik zat in groep 7 of 8 toen ik zomaar ineens tegen mijn meester zei: ‘U bent een leuke vader’. Zijn oren hoorden wat ik zei, zijn hart niet.

Zonder zorgzaam aanwezige, liefhebbende vader zit je stuurloos in je levensbootje. Je moet het zelf doen – zo leer je al jong. Het kost kracht die je te jonge spiervermogen te boven gaat. Je bootje loopt onder water, je weet: zó gaat het zinken en je springt overboord. Maar ook zijn er steeds de ankers. De vlieger, waar je je even aan vast kunt houden en die je bootje weer op sleeptouw neemt, een kant op. De walvis op wiens rug je, ook al is het maar even, boven de golven ja zelfs boven de wolken uit kunt stijgen.

Onvoorwaardelijk blijven kinderen in hun liefde, zelfs als vaders afwezig blijken of alleen voorwaardelijk lief kunnen hebben. Soms keren de rollen dan om: het kind gaat voor de ouder zorgen. Je hebt geen andere keus: het zal dan wel aan jou liggen. Het meisje weet en verzoent zich:

‘I know
You’re hurting too
But I need you, I do’

En dan, aan het einde van de clip, is er een nieuwe dag. Je hoort het hart weer kloppen. De nacht is voorbij. Het bootje vindt alsnog vaste grond. En is er die hand, die open voor je ligt.

Durf je dan, je hand te leggen in die open hand en weer een mens te voelen?